Szermierka to piękny sport. Jest również diabelnie skomplikowana, do tego stopnia, że nawet najbardziej doświadczeni zawodnicy wciąż znajdują się w sytuacjach, w których nie są do końca pewni, jak poradzić sobie z sytuacją, która nie pojawiła się wcześniej.
Szermierka istnieje od wieków (po raz pierwszy została użyta w Europie jako forma treningu do walki na miecze), ale sportem olimpijskim stała się dopiero w 1896 roku, podczas drugich nowożytnych igrzysk olimpijskich. Mecze są podzielone na trzy części. W pierwszej części, zarówno dostać się do uderzenia siebie nawzajem – zwycięzcą jest ten, kto dostaje punkt podczas obrony przed ich przeciwnika trafienia. W drugiej części, teraz jesteś tylko ty i ty sam ze swoim przeciwnikiem; kto pierwszy zdobędzie siedem trafień, wygrywa. W trzeciej części, jeśli po drugiej części nadal jest remis, wygrywa ten, kto w ciągu 60 sekund zdobędzie trzy kolejne trafienia.
W każdym pojedynku obaj zawodnicy zaczynają na straży – to znaczy stoją z mieczami trzymanymi prosto (tzw. “en garde”) i skierowanymi na siebie. Kiedy obaj zawodnicy są gotowi do rozpoczęcia prawdziwej szermierki, opuszczają swoje miecze i dotykają ich lekko razem – nazywa się to “przełamaniem” gardy przeciwnika. Więcej na hobbyhood.pl
